- evinco
- ē-vinco, vici, victum, 3, v. a. (not anteAug.).I.To overcome completely, to conquer, vanquish:B.
evicit omnia assuetus praedae miles,
Liv. 10, 17 fin.:imbelles, Aeduos,
Tac. A. 3, 46.—Transf. beyond the milit. sphere (freq.):II.lacrimis evicta,
overcome, Verg. A. 4, 548:dolore,
to induce, id. ib. 4, 474:precibus,
Ov. F. 3, 688; Tac. A. 4, 57 fin.:blandimentis vitae,
id. ib. 15, 64:donis,
i. e. to bribe, id. ib. 12, 49 et saep.:in gaudium evicta domus,
moved, Tac. H. 2, 64 fin.; cf.:ad miserationem,
id. A. 11, 37:oppositas moles gurgite (amnis),
Verg. A. 2, 497.—Of dangerous places, to pass by in safely:Charybdin remis (rates),
Ov. M. 14, 76:fretum,
id. ib. 15, 706:aequora,
id. H. 18, 155:litora (Ponti),
id. Tr. 1, 10, 33:os Ponti,
Plin. 9, 31, 51, § 98:nubes (solis imago),
Ov. M. 14, 769:somnos,
id. ib. 1, 685:morbos,
Col. 6, 5, 2:dolorem (with perferre),
Sen. Cons. ad Polyb. 36:superbiam (miseratio),
Liv. 9, 6: luridaque evictos effugit umbra rogos, vanquished, i. e. from which it has struggled free, Prop. 4 (5), 7, 2:platanus caelebs Evincet ulmos,
i. e. will supplant them, Hor. C. 2, 15, 5; cf.:evincit herbas lupinum,
Plin. 18, 21, 50, § 185.—Less freq.,To carry one's point, to prevail, succeed in a thing.A.In gen., with ut:2.evincunt instando, ut, etc.,
Liv. 2, 4, 3; 38, 9, 7;so,
id. 3, 41; 5, 26; Suet. Tib. 37.—With rel.-clause, Val. Fl. 1, 248.—In partic., jurid. t. t., to recover one's property by judicial decision:* B.sive tota res evincatur sive pars, etc.,
Dig. 21, 2; 1 sq.; cf. Cod. Just. 8, 45, and v. evictio.—Transf., for convinco (2. b), to succeed in proving, to demonstrate, evince:si puerilius his ratio esse evincet amare,
will evince, Hor. S. 2, 3, 250.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.